Η πίεση στην επιφάνεια της θάλασσας είναι συνήθως μια ατμόσφαιρα. Όταν όμως κάποιος κάνει καταδύσεις και κατεβαίνει σε βάθος ή ανεβαίνει σε υψόμετρο, μπαίνει σε διαφορετικές συνθήκες εξωτερικής πίεσης. Το πιο συνηθισμένο είναι να βουλώσουν τα αυτιά ή ακόμα και να πονέσουν. Αυτό συμβαίνει γιατί στο αυτί υπάρχει μια μεμβράνη, το τύμπανο, που δέχεται την εξωτερική και μια εσωτερική πίεση. Όταν αλλάζουμε βάθος ή υψόμετρο μεταβάλλεται η εξωτερική πίεση, όχι όμως και η εσωτερική με αποτέλεσμα το αυτί να βουλώνει ή να πονάει.
Το εσωτερικό μέρος του αυτιού συνδέεται με ένα σωληνάκι, την ευσταχιανή σάλπιγγα, με το πίσω μέρος της μύτης και ανοιγοκλείνει με τις καταποτικές κινήσεις. Την ευσταχιανή σάλπιγγα προσπαθούμε να ανοίξουμε κάθε φορά που επιχειρούμε εξίσωση της εξωτερικής με την εσωτερική πίεση.
Υπάρχουν λοιπόν συγκεκριμένες τεχνικές εξίσωσης. Ας δούμε ποιες είναι αυτές:
- 1. Valsalva: Κρατάμε τη μύτη κλειστή και εισπνέουμε με το λαιμό κλειστό φουσκώνοντας τα μάγουλα.
- 2. Toynbee: Ο δύτης καταπίνει με τη μύτη και το στόμα κλειστό. Αυτή η τεχνική είναι πολύ καλή και για την άνοδο.
- 3. Frenzel: Είναι όπως η Valsalva αλλά ταυτόχρονα σφίγγουμε και τους μύες του λαιμού.
- 4. Lowry (Valsalva + Toynbee): Ο δύτης κρατώντας τη μύτη κλειστή και φυσώντας τον αέρα από τη μύτη ταυτόχρονα καταπίνει. Αυτή η τεχνική είναι η ευκολότερη όταν έχει γίνει αρκετή πρακτική στη χρήση της.
- 5. Edmonds: Ο δύτης σπρώχνει χωρίς δάχτυλα το σαγόνι προς τα εμπρός και μετά χρησιμοποιεί την Valsalva ή την Frenzel. Αυτή η τεχνική είναι πολύ αποτελεσματική.
- 6. Μεικτές τεχνικές: Περιλαμβάνουν προσπάθειες κατάποσης και κίνησης του σαγονιού. Αυτές οι τεχνικές είναι ιδιαίτερα καλές και για την άνοδο.
Ο καθένας που πραγματοποιεί καταδύσεις πρέπει να εξοικειωθεί με μια ή περισσότερες από τις παραπάνω τεχνικές και να προσδιορίσει ποια του ταιριάζει περισσότερο.
Σε κάθε περίπτωση που δεν μπορεί να εξισώσει, καλό είναι να μην προχωράει βαθύτερα μέχρι να τα καταφέρει σωστά. Αν συνεχίσει, μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα όπως μόνιμη βλάβη και απώλεια ακοής.
Πριν την έναρξη της κατάδυσης, όταν είναι ακόμα στην επιφάνεια, μπορεί να κάνει την πρώτη εξίσωση για να αυξηθεί λίγο ο αέρας στα αυτιά και στα ιγμόρεια.
Στην αρχή της κατάδυσης καλύτερο είναι να μπει με τα πόδια γιατί ο αέρας ταξιδεύει από κάτω προς τα πάνω στην ευσταχιανή που είναι μια πιο φυσική κατεύθυνση.
Η εξίσωση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 1 μέτρο για τα πρώτα 8 μέτρα και λιγότερα συχνά πιο βαθιά.
Αν κατά τη διάρκεια της κατάδυσης ο δύτης αισθανθεί ζάλη, ίλιγγο ή αιφνίδια απώλεια ακοής, πρέπει να επιστρέψει αμέσως στην επιφάνεια. Αν τα συμπτώματα συνεχίζουν, οφείλει να επισκεφτεί ΩΡΛ ιατρό.
Τέλος, επειδή ο βυθός και το ψάρεμα, όσο όμορφα και αν είναι, εγκυμονούν κινδύνους, να θυμόμαστε πάντα: “Ποτέ χωρίς ζευγάρι”. Η παρουσία ενός ακόμα δύτη σώζει ζωές.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
- Bove AA. Bove & Davis’ Diving Medicine, 4th ed. Philadelphia: Sanders 2004.
Edmonds C, Lowry C, Pennefather J, Walker R. Diving and Subaquatic Medicine, 4th ed. London: Arnold/Hodder Headline Group, 2002.